Przodkowie Gdańszczan przede wszystkiem przywiązani byli do ewangelicznej nauki Chrystusowej. Zaraz potem kładli przywiązanie do Królów swoich, jako od Boga samego stanowionej władzy. Po trzecie strzegli, by nie odpaść od Królestwa Polskiego, do którego ciała sami zostali wcieleni. Poczwarte bronili, ile sił im stało, praw, przywilejów, swobód i zwyczajów swoich. Nakoniec zaś przykładali się do wzrostu handlu swego, przemysłu i dobrego bytu. Nigdy zaś u nich pośledniejsze obowiązki nie szły przed pierwszemi, nigdy zysk i interes nie był górą nad prawdą i dobrem…Żaden człowiek przecie nie da wiary, aby Bogu podobało się złamaniem wierności, Królowi przynależnej, podpierać sprawę religji (…) nic tak nie wdraża religji w serca i nie umacnia jej bardziej, jak prostota ducha i pokój, o który wszystkie serca i wszystkie języki błagać winny Chrystusa

Szymon Aszkenazy, „Gdańsk a Polska” , Warszawa-Kraków-Lublin-Łódź- Poznań-Wilno-Zakopane, 1923, s. 28