W latach 1925-1926 sekretarz włoskiej partii faszystowskiej Roberto Farinacci (jeden z najbrutalniejszych liderów „Czarnych koszul”, nazywany „Rycynusem”, z powodu stosowania tortury polegającej na pojeniu przeciwników politycznych olejem rycynowym), uważał Benito Mussoliniego za„liberała”. Odniósł ciężką ranę, w konsekwencji której stracił prawe ramię. Nie w boju jednak, lecz łowiąc ryby za pomocą granatów ręcznych. Pod koniec wojny związany z odłamem klerykalnych faszystów, został 28 kwietnia 1945 r. rozstrzelany przez partyzantów. Wprowadził w szeregi partyjne „dominikański” kult wiary religijnej. Zarysowano podstawy faszystowskiej etyki – kult pracy, osobistej siły, samopoświęcenia dla sprawy, mistycznej miłości do ojczyzny oraz ślepego posłuszeństwa osobie wodza.

(Na podstawie „Fascismas Political Religion”, Emilio Gentile „Journal of Contemporary History”, vol. 25, no. 2/3 May – Jun., 1990, pp. 229-251)

Digger